Depresja, Współuzależnienia - Sesje, Interwencje

Mawia się, że depresja to nagroda za grzeczność. Jest w tym wiele prawdy.  Ma różne oblicza, a jej konsekwencje mogą okazać się ważące na całym życiu osoby nią dotkniętej.

Depresja - zaburzenie psychonerwicowe, które powstaje na skutek nawarstwiających się problemów emocjonalnych. Prowadzi do wycofania społecznego, apatii i braku chęci do życia. Bardzo często osoby cierpiące mają także myśli samobójcze.

Stan ten cechuje się zaburzeniami nastroju. Dominuje smutek i przygnębienie będące na porządku dziennym.
Niska samoocena i brak wiary w swoje możliwości utrudnia osobie motywację do działania a nawet wstania z łóżka i wyjścia z domu. Poczucie winy i pesymizm, a u niektórych osób myśli samobójcze nie pozwalają funkcjonować i świat kręci się wokół tych wizji.
Nie możność, brak zdolności przeżywania i odczuwania przyjemności zarówno cielesnej, zmysłowej, intelektualnej czy emocjonalnej - anhedonia.
Osoby cierpiące mogą być zablokowane na przeżywanie i doświadczanie radości życia, mogą mieć poczucie bycia znieczulonymi emocjonalnie, a nawet doświadczać poczucia zobojętnienia wobec otaczającego świata i ludzi.

Poczucie bycia zakleszczonym, przymus tkwienia w sytuacji bez wyjścia może dodatkowo, w czasie doprowadzać do rezygnacji z siebie, z zaangażowania się w swoje sprawy i życie. Postępujący stan sprawia, iż otoczenie coraz mniej rozumie taką postawę osoby cierpiącej, zaczyna się obawiać lecz nie potrafi pomóc.

Spowolnienie psychoruchowe, bezsenność czy nadmiar snu mogą dodatkowo dominować w codzienności.

O tym stanie wiele napisał sam Freud. Głębokie oraz bolesne zniechęcenie, zniekształcona umiejętność kochania, wycofanie się z uczestniczenia i zainteresowania światem zewnętrznym. Zahamowanie własnych sprawności i obniżony nastrój przeżywanym jako wieczny smutek, wyrażający się w formie zarzutów i pretensji kierowanych do samego siebie, posuwającym się aż do obłędnego oczekiwania kary.

Sesje Interwencyjne - Współuzależnienia, Przemoc, DDA

Rozwijające się stany depresyjne u osób współuzależnionych cechują się znaczym osłabieniem chęci życia. Rezygnują one często z działania lub mocno je ograniczają. Trauma relacyjna, która definiuje syndrom DDA zmusza osoby na nią cierpiące do ciągłego powtarzania wczesnych, dramatyzujących doświadczeń w obecnym, dorosłym życiu. Przymus trwania w toksycznych i przemocowych relacjach lub w samotności - by już nie doświadczać więcej bólu, zmusza jednak do widzenia i przeżywania otaczającego świata jako zagrażającego i nieprzewidywalnego.

Osoby te mogą też cierpieć na brak poczucia pewności siebie i wyobrażenie, że nie mają wpływu na własne życie, które widzą jako nieprzewidywalne i niezrozumiałe.

Proces interwencyjny ma za zadanie wypracowanie nowego podejścia i  zrozumienia siebie oraz stanu w jakim przyszło żyć. Ułożenie się z przeszłymi wydarzeniami w taki sposób by móc kreować życie po swojemu, zmienić widzenie własnej osoby oraz umiejętnie zarządzać swoimi stanami emocjonalnymi.